Suïcidaliteit
Mensen die zich suïcideren, handelen vaak vanuit een impuls of vanuit tijdelijk aanwezige extreme gevoelens van eenzaamheid, somberheid, wanhoop of woede.
Of de suïcide is het gevolg van een psychiatrische ziekte, zoals depressie, schizofrenie of een persoonlijkheidsstoornis. De wens om dood te gaan is
vaak zeer ambivalent. Mensen kiezen niet voor de dood, willen wel dat hun wanhoop stopt. Dat is wat anders.
Mensen die zich suïcideren laten een partner, familieleden of andere betrokkenen achter. Meer dan tienduizend mensen worden zo jaarlijks geconfronteerd
met iemand in hun omgeving die zich gesuïcideerd heeft. Door ophanging, door voor de trein te springen of van een flat.
Dat raakt de nabestaanden diep, een deel van hen loopt vast in hun rouw. Ze krijgen forse schuldgevoelens, depressieve stemmingen en suïcidegedachten.
Dertig doden, elke week weer
Achterblijvers worden nabestaanden. Zo ook Bram Hulzebos, na de zelfdoding van zijn vader in 1999. Hij voelde zich medeplichtig aan de dood van zijn vader,
dat hij zijn vader had laten zitten. Maar hij had ook het gevoel dat zijn vader met zijn zelfgekozen dood hem een trap na uitdeelde.
En er was opluchting, omdat een einde was gekomen aan een periode van angst en zorg. Maar direct ontstond opnieuw angst, voor wat hij
van vader (genetisch?) had meegekregen, en mogelijk al had doorgegeven of nog zou doorgeven aan zijn kinderen.
Deze terugblik van Bram Hulzebos op zijn gevoelens staan in het voorwoord van het boek ‘Verlies door suïcide’. Het is een werkboek geworden voor nabestaanden,
geschreven door Marieke de Groot en Jos de Keijser, als resultaat van gesprekken die zijn gevoerd met familieleden van mensen die een eind aan hun leven
hebben gemaakt. In hun boek wordt ook de Ivonne van de Ven Stichting genoemd en het door hen in 2003 opgestelde Nationaal Actieplan Suïcide Preventie.
Want er moet wat gebeuren! Achter elke suïcide gaat een persoonlijke tragedie schuil, en de gevolgen voor de familie en vrienden zijn groot.
Verkeersveiligheid krijgt terecht grote aandacht, voor het terugdringen van het aantal zelfdodingen zijn weinig financiële middelen beschikbaar.
Nederland zou, net als andere landen al hebben gedaan, meer aandacht moeten geven aan suïcidepreventie. Aldus het Nationaal Actieplan.
De brug van San Francisco
Kerkhof noemt het intermenselijk contact zelfs het belangrijkste instrument om suïcide te voorkomen.
‘Wilt u alstublieft niet hulpverlenen!’ Duidelijk is dat Kerkhof wil dat er echte hulp geboden wordt aan mensen die in nood zijn.
Maar ook dat het begint met luisteren naar de ander. Hij wil in gesprek komen met mensen die eenzaam geworden zijn in hun denken,
die zich dodelijk alleen voelen en overbodig. Kerkhof wil juist niet dat hun gedachten doodgezwegen worden, of dat het gesprek en het contact daar stopt.
Wilt u alstublieft even niet hulpverlenen?
Belangrijke websites zijn:
Ivonne van de Ven Stichting
De Ivonne van de Ven Stichting is opgericht met als doel:
- Suïcide als urgent maatschappelijk probleem aan de orde stellen
- De verbetering van suïcidepreventie
- Het bevorderen van wetenschapelijk onderzoek naar suïcide
- Het verhogen van de kwaliteit van hulpverlening aan nabestaanden
