Oogcontact

Soms willen ouders dat kinderen hen aankijken: kijk me aan als ik tegen je praat! Wanneer kinderen wegkijken tijdens de vermanende woorden denken ouders dat ze dat doen om de (onprettige) boodschap te vermijden. Het kind is het gemopper en gepreek moe en denkt liever aan iets anders. Om de aandacht van het kind bij het gebeurde te bepalen wordt dan gezegd: kijk me aan als ik wat tegen je zeg.

Luisteren en kijken valt goed te combineren en komt veelvuldig voor. Ooit beschreef de beroemde etholoog Desmond Morris in ’De naakte mens’ hoe het aankijkgedrag verloopt tussen twee in gesprek zijnde mensen. De spreker kijkt aan het begin van zijn eerste zin naar de ander, om vervolgens weg te kijken wanneer hij zijn betoog voortzet, om bij de afronding de ander weer aan te kijken. Die ander heeft tijdens het luisteren naar de spreker gekeken, neemt het woord en kijkt nu op zijn beurt weg. Kijken en luisteren gaan goed samen, spreken en kijken niet.

Maar hoe zit het nu met kinderen die weg kijken als ze toegesproken worden? Psychologe Gwyneth Doherty-Sneddon, werkzaam aan de universiteit van Stirling in Schotland, besloot onderzoek te doen naar het wegkijkgedrag van kinderen. Zij vond dat kinderen wegkijken om zich te concentreren. Ik kijk niet, ik denk na