Herlabelen

Nu zijn hulpverleners niet altijd tobberige mensen die hun dag vullen met het luisteren naar klachten en problemen. Ook binnen de hulpverlening is oog voor het belang van op een positieve wijze in het leven staan. In gesprekstherapieën wordt geregeld gebruik gemaakt van herlabelen waardoor mensen op een andere manier naar zichzelf leren kijken. Wie teleurgesteld en somber is ziet zichzelf als een half leeg glas. De aandacht is gericht op alles wat hij niet heeft of kan. Wie naar zijn mogelijkheden kijkt en naar wat hij wel heeft gaat zien dat het glas halfvol is. Wie dat ziet ervaart het verschil. Herlabeling is een werkvorm binnen de cognitieve gedragstherapie.

Die focus op de gezonde kanten en de kracht van mensen wordt ook benoemd vanuit de seksespecifieke hulpverlening. Vanuit deze hoek van hulpverlening werd een oefening ontwikkeld, waar ik recent nog gebruik van heb gemaakt. Het is een methode waarin mensen gevraagd wordt dagelijks één ding te formuleren en op te schrijven waarover ze trots zijn geweest op zichzelf die dag. De bedoeling is dat te doen zonder het aan te vullen met tobberige of kritische gedachten, in de zin van: ik weet niet of het wel echt goed was of iets dergelijks.

Nu is het helemaal niet zo gemakkelijk om positief naar jezelf te kijken. Een sociotherapeute merkte laatst op dat in deeltijdgroepen de cliënten bij zelfgeschreven evaluaties vaak de meeste moeite hadden met het noteren van de punten waarover ze tevreden waren en zichzelf konden complimenteren. Vaak pas tegen het einde van de behandeling waren ze in staat meer hierover op te schrijven. Je gaat het zien als je er naar kijkt