Bedanken

Maar deze keer ging het anders. Want ik zei mijn Thank you-tekst. Niet letterlijk, want dan zou de man zo door hebben dat ik een Amerikaans trucje uithaalde. En ik kende onvoldoende zijn politieke kleur of zijn mogelijke MacDonalds aversie om de gok te wagen. Je kunt niet zomaar ergens binnenvallen als je niet weet wat je aantreft. Ik koos dus voor de Nederlandse variant en zei: “Ik wil je bedanken voor je inzet en je samenwerking, zonder jou hadden we zover niet kunnen komen.”

Zo, ik had Thank You gezegd, en Amerikanen doen alles big en much, dus ik zei er nog maar eens achteraan: “Dank je wel.” En toen was ik niet meer te houden, ik keek naar zijn vrouw en zei: “Ik wil jou ook bedanken voor je inzet, voor het feit dat je zelf volgehouden hebt, je man gesteund hebt in deze moeilijke periode, dat je je bijdrage hebt willen leveren in de therapie. Dank je wel daarvoor.”

Nou, het kwam aan. Bij beiden. Het Amerikaanse Thank You–virus had hen direct te pakken. Hij bedankte mij voor mijn woorden, bedankte zijn vrouw, bedankte voor de therapie, het had hem echt geweldig geholpen. Jullie ook bedankt! In de kamer hing een tevreden sfeer, het echtpaar vertrok opgeruimd en monter, ik voelde me loom en gelukkig. Ik kon geen advies meer verzinnen. Thank you