Weggegooid met het badwater
In dit ex-domineesland heersen
heersen nu de ‘Psy’s’. Onder die titel beschreef Jacob Noordmans de opkomst van
psychologen, psychiaters en psychotherapeuten, waarbij deze verschillende
beroepsgroepen gemakshalve worden gebundeld onder de afkorting psy (LC 31
januari). Gesteld wordt dat je psy’s op elk terrein van het leven tegenkomt en
ze zich over van alles en nog wat uitspreken. Daarbij maken ze gebruik van de
media, verzorgen columns of treden op in tv-shows. Maar pas op: ze heersen.
En dat blijft niet zonder
gevolgen. Ze praten je ziek, maken je kleinzerig, kortom, het zijn ziekmakers.
Gezonde mensen worden door hen tot patiënt gemaakt. Achter de ‘zielendokters’
gaat een machtige industrie schuil, die bij elke door hen ontwikkelde dure pil
wel weer een psychische kwaal of aandoeningen weet te vinden. De psy’s heersen
in dit ex-domineesland. Dat is de teneur.
Op het gevaar af dat ik als
representant van een verdachte club (ik ben psycholoog en schrijf in de krant)
niet serieus wordt genomen, wil ik graag reageren. Noordmans wekt de indruk dat
de mensen die aangeduid worden met psy’s een taak of rol hebben overgenomen van
de dominees. Blijkbaar heersten die vroeger, moet ik haast wel denken.
Een soortgelijke tekst kun je
schrijven over mensen uit de ict-branche. De ict-ers zijn de laatste decennia
sterk in opkomst, je vindt ze overal. Ze schrijven tijdschriften vol en komen
op tv, en op elk terrein van het leven dringt de automatisering door: in
bedrijven, in het onderwijs, in de politiek en media. Allerlei zaken op
sociaal, zedelijk, politiek, medisch gebied worden niet langer theologisch
geduid, maar ontleed in informatiestromen, in bits en bytes. En ja, ook hier
zijn er vast mensen die ziek worden van deze snelle ontwikkelingen.
Methodisch gaat er wat mis. Het
feit dat een beroepsgroep in opkomst is zegt nog niets over de vraag of dit als
een zegen of een vloek moet worden beschouwd, om het wat dominees-achtig te
zeggen. Het feit dat nieuwe kennisgebieden ontstaan maakt ze nog niet verdacht.
Medische en technologische ontwikkelingen zullen door de een meer gewaardeerd
worden dan door een ander. Weinigen echter zullen terugverlangen naar een tijd
zonder telefoon of computer, zonder de huidige medische kennis en
mogelijkheden.
Ook voor de ontwikkeling op
psychisch en psychiatrisch gebied geldt dat er gedurende de afgelopen eeuw een
enorme ontwikkeling is doorgemaakt. Met de toename in behandelmogelijkheden
steeg ook het aantal beroepsbeoefenaars. Hoe dit gewaardeerd wordt? Ik denk dat
er weinig patiënten of betrokken familieleden zijn te vinden die terugverlangen
naar een tijd waarin voor de psychose of de depressie geen behandeling was,
waarin spanlakens en gesloten inrichtingen de dienst uitmaakten.
Zou dan alleen de heer Noordmans
terugverlangen naar deze tijd? O, er zijn vast anderen die net als hij niet
warm lopen voor de hondenpsycholoog, of gecharmeerd zijn van dr. Phil. Maar
daar gaat het nu juist fout in het artikel. Alles wordt op één hoop gegooid. Er
worden zaken genoemd die bij meer mensen weerstand of ambivalente gevoelens
oproepen. Maar zelfs als er sprake is van een uitwas, dan geldt nog: misbruik heft
het goede gebruik niet op.
En dat is wat er mis is met die
column. Psychologie en psychiatrie worden in een kwaad daglicht gesteld, de
farmaceutische industrie zou mensen ziek maken. Daarmee wordt geen recht gedaan
aan talloze patiënten die baat hadden bij behandeling, geen recht gedaan aan al
die psychiaters, psychologen en psychotherapeuten die hun bijdrage aan die
behandeling hebben geleverd.
Mensen die wel behandeling
gezocht hebben konden beter flink en volwassen zijn, zo werd in het verhaal gesteld.
Maar flink of volwassen zijn helpt niet tegen een gebroken been, en ook niet
tegen een vitale depressie of een psychose, niet tegen posttraumatische
klachten, en niet tegen talloze andere psychische ziekten of problemen waarin
mensen verstrikt raakten. Wat wel helpt, zijn pillen en allerlei soorten
therapie. Wat niet helpt is een dergelijk artikel. Het suggestief en negatief
wegzetten van talloze hulpverleners helpt van de wal in de sloot.
Bij psy’s, bij dominees, bij
ict-ers, overal komen misstanden voor. Maar wie van het kind houdt, spoelt
alleen het badwater weg.